Heel veel mensen die zuiver, gevoelvol en liefdevol in het leven staan hebben het zwaar. Je zou je afvragen waarom juist deze mensen het nu zo zwaar hebben?
Even los van het feit dat je iedereen een fijn en gelukkig leven wenst en elk mens het allerbeste toewenst.
Maar toch…waarom is het nu juist voor die ontwaakte, gevoelige en juist zulke bewuste mensen zo zwaar?
Waarom worden diepe stukken en intense processen aangeroerd en zitten we voor we het goed en wel beseffen al weer in een (volgend) intens heftig proces?
Het is bekend dat binnen de eindtijd bij elk mens de “losse” eindjes aan elkaar willen worden geknoopt. Losse eindjes van thema’s die al langere tijd in ons leven spelen en die nu eindelijk eens willen worden opgelost.
Het is ook bekend dat de gevoelige mens die ook nog eens bewust is, over het algemeen meer oppikt van anderen en meer uit zijn omgeving absorbeert dan een gemiddeld mens.
En dan is het ook nog eens bekend dat het vaak lijkt alsof “altijd dezelfde mensen” veel voor de kiezen krijgen.
Hier dient dan wel de kanttekening bij geplaatst te worden dat waar voor de één een ingegroeide teennagel een trauma is, voor de ander het met hele andere zaken te maken heeft zoals ziekte, scheiding of dood.
En dan helpt die helse kou buiten ook al niet mee heel eerlijk gezegd.
Is het lente, zitten we potjandorie nog in de kou met de verwarming al noodgedwongen hoger dan onze portemonnee aankan.
Dus wat is het nou dat het leven voor velen soms zwaar, vermoeiend, uitputtend, uitdagend en pijnlijk is?
De archontische krachten die binnen de matrix volop werkzaam zijn hebben er alle baat bij om zielen zolang en zoveel mogelijk binnen hun kaders te houden. Afgebakend binnen een elektromagnetisch veld wat continue inwerkt op twee gebieden van de mens:
Het ego en de hersenen.
Doordat het ego al heel jong is ontwikkeld bij iedereen heeft deze vaak de touwtjes in handen als het gaat om relaties, ervaringen, omgang met jezelf en anderen.
Het nog jonge kind krijgt vaak (onbewust) al de indruk dat het enkel gewaardeerd wordt door zijn ouders zodra het gewenst gedrag laat zien en het goed zijn best doet.
De kernwaarde van het kind ZELF, zijn innerlijke kern, wordt hierin niet meegenomen omdat ook de ouders zelf deze innerlijke kern bij zichzelf nooit hebben gevonden.
Ook zij werden niet gewaardeerd voor wie ze waren, maar slechts voor wat ze deden.
Hiermee werd de karma lus van “het niet goed genoeg zijn en niet gezien worden” constant doorgezet.
Van jou als ouder op je kind en straks van je kind op je kleinkind.
De hersenen weerspiegelen de oorspronkelijke waarheid maar keren deze door middel van het matrix mechanisme om in een schaduwwerkelijkheid, waardoor de mens continue in plaats van zijn oorsprong zijn karma leeft.
En hoewel karma in de Oorspronkelijke Werkelijkheid niet bestaat is het binnen de matrixschepping orde van de dag doordat het menselijke ego bijna 24/7 aan staat van het niet worden gezien en niet worden erkend.
Middels de hersenen worden namelijk de schaduwen van elk mens met hulp van deze projecties, een tastbare werkelijkheid die onze vijf zintuigen in driedimensionale beelden en waarnemingen vertaalt.
Een realiteit binnen de matrix kan namelijk enkel geschapen worden zodra de ziel wegkijkt van zijn eigen innerlijke pijn in plaats van deze te omarmen.
Doordat de archontische krachten smullen van al het menselijk lijden, leed en onvermogen, wordt diens matrix werkelijkheid onnoemlijk sterk!
Het is een archontische werkelijkheid die slechts per gradatie van ieders’ innerlijke schaduw kan bestaan!
Maar hoe kun je dan al dat leed en pijn voorkomen? We leven in een matrix werkelijkheid met diens schaduwschepping.
En we kunnen dan wel ons regelmatig terugtrekken uit de buitenwereld om onszelf weer beter te voelen maar de (matrix) wereld dendert door!
Allereerst is het van wezenlijk belang dat je beseft dat je niemand KUNT en MAG veranderen.
Hoe graag je dat ook zou willen, ieder mens heeft zijn eigen blinde vlekken, onvolkomenheden en eigen proces.
Ieder mens moet ook zijn eigen ego doorwerken en of dit wel of niet gebeurt is geheel aan die ander zelf en zegt niets over jou.
Zodra je namelijk die ander probeert te veranderen of wat terug te geven, treedt per direct de karmische lus in werking en voelt degene zich aangevallen en niet goed genoeg.
Een oud pijnstuk wat zoals gezegd van ouder op kind en van kind op kleinkind wordt doorgegeven.
Mits jij deze doorziet en op die manier tackelt!
Laat dus alle verwachtingen van die ander los en ontvang alleen het goede wat jij wenst te ontvangen.
Je kunt niemand veranderen dan enkel IN jezelf de hechting van jouw ego gelijk willen halen of rechtvaardigheid willen spreken, los te laten zodra dit ten koste van je innerlijke welzijn gaat.
Ieder mens jong en oud, hebben hun eigen weg binnen de matrix schepping te gaan om in langen leste dieper te ontwaken.
Zodra het ego wordt ontmaskerd en ondergeschikt raakt aan je KERN (wezenlijke ZELF) wordt het leven misschien niet altijd leuker, maar wel heel veel gemakkelijker voor jezelf!
Gun die ander zijn processen.
Hoe pijnlijk het soms ook is.
Je “strijdt” voor het goede en doet hierin wat er in je macht ligt, maar
laat los zodra je merkt er niets aan te kunnen veranderen. Zodat de matrix je niet (vast)grijpt en meezuigt in zijn bodemloze put van een uitzichtloos bestaan.
De hel bestaat dan misschien op aarde, maar in (jouw) WEZEN ben je altijd vrij.
Door die innerlijke vrijheid te leven en uit te dragen verliezen de archontische machten hun kracht.
Beweeg mee als een bamboe, doch bewaak echter wel je grenzen.
Een uitzichtloze eindeloze strijd binnen deze schepping kent helaas altijd maar 1 verliezer: jijzelf.
Gun jezelf het allerbeste.
En die ander ook. En soms is dat niet het gene wat jij zou wensen voor die ander. Maar dat is niet langer jouw (ego)zaak.
Helma Broekman©
t.me/centrumlichtkind
t.me/lichtkind_lightchild
Een kleine bijdrage waardeer ik zeer.
LICHTKIND
NL91 INGB 0398 6145 47
