Met stokken, knuppels en opzwepende honden, wordt de menigte opgejaagd. Teruggedrongen rechtstreeks lopend in de “val” die wel naar het lijkt, gehersenspoelde, overheidsambtenaren hebben opgezet.
Met redelijkheid en liefde is niemand meer te bereiken. Hoe vreedzaam de normale menigte, de mens die jouw en mijn buurman zou kunnen zijn, ook is.
Een zachtmoedige oude man speelt een melancholisch deuntje op zijn oude viool.
Die hij voor de gelegenheid maar weer eens uit de kast heeft gehaald.
Een enkeling blijft even staan en pinkt een traantje weg.
Het overgrote deel van de menigte loopt door voor het idyllische doel dat ze zich hebben voorgesteld: Vrijheid van ieder mens in een vrije samenleving zonder vaccinatiedwang.
Geen tijd te verliezen, want de agenda van, we weten allemaal wie, moet er door.
De politiehond ervaart de angst, de woede en machteloosheid van al deze mensen in die menigte. Van gekkigheid kan hij enkel doen, wat hem is geleerd. Grommen, dreigen en zo nodig aanvallen. De dreiging om per ongeluk zelf een stokslag te krijgen, voert de agressie in zijn hondenlijf alleen maar op.
De agent in zijn gele hesje heeft gelukkig een helm op zijn hoofd.
Zijn stok, het schild en zijn wapen, geven hem nog enigszins een “veilig” gevoel. Zijn brein kan echter niet helemaal meer helder denken.
Hoe kan het ook anders, met het gevoel schaakmat te staan…
Zijn werkgever die eist dat hij zich laat vaccineren. Zijn gezin wat levensonderhoud behoeft.
De dagelijkse indoctrinatie van berichten, dat demonstranten en niet gevaxten, een gevaar voor de samenleving zijn.
Het is zijn morele plicht om te zorgen voor rust en handhaving van de maatschappij.
Het beschermen van de burger. Dat was het idyllische doel wat hij zich bij het politiewerk, had voorgesteld…
Een demonstrant. Zijn voorhoofd bloedt….is het een wond?
Met een zakdoek tracht hij verdwaasd het bloed dat over zijn wangen stroomt, te stelpen. Waar heeft hij dit aan verdiend?
Al die mensen…
De gevoelens en emoties vieren hoogtij. Wat wil je ook?
Onderling wordt er getracht, om eenheid te bereiken. In een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn. Om zijn eigen keuzes te maken. En niet langer slaaf van de overheid willen zijn.
De werkelijke machten kijken misschien wel met leedvermaak op hun grote schermen.
Naar al die van oorsprong liefdevolle en vreedzame mensen. Ieder staand voor zijn eigen idyllische doel.
Met grote bakken vreten op schoot, verzadigen ze hun eigen verlangens en behoeften.
De mensheid is blijkbaar een grote vleesschotel, waar ze hartstochtelijk hun hart aan kunnen ophalen.
De voeding voor hun eigen donkere ziel.
Aangejaagd en opgejut door de Machten des Duisters, staan ze loodrecht tegenover de gewone mens, die jouw en mijn buurman zou kunnen zijn.
Waar is het moraal gebleven, in een wereld die nog nooit zo verscheurd was door haat en angst?
En dan te bedenken…
Dat niemand daadwerkelijk in strijd en gevangenschap wil leven.
Geen enkel mens van zichzelf agressief of strijdlustig is.
Geen enkel mens bevindt zich in deze Eindtijd, zonder verdriet.
Dat geeft het besef dat Mensheid niet strijdt tegen aardse overheden, maar strijdt tegen het Kwaad van alle Werelden.
Het Duister dat vele aanhangers vergaart in een verval rakende wereld.
Uit angst om zelf niet te kunnen overleven, hebben de leiders en overheidsdienaren zich bij deze kracht vergaard.
Misschien zit Mensheid al in een oorlog.
De oorlog tegen de Krachten, die slechts een enkeling kan zien.
Wij hebben geen stokken, helmen of C injecties nodig, om hier tegen te strijden.
Onze Sterkste en Enigste Kracht is ons Goddelijke Licht.
In ons hart voelen we deze schijnen en in ons dagelijkse leven, omarmen we het leven zoals het klaarblijkelijk is.
Die mildheid juist voor dat wat lijkt, de tegenstander, geeft Mensheid de tomeloze liefde die deze duistere krachten ontstijgt.
Laat hen maar strijden en zich verlekkeren.
Het is van tijdelijke aard. Want er komt een dag dat al die Liefde en mildheid van Mensheid, de krachten des duister, voorgoed verslaat.
Nederland is door de waarnemer van de Verenigde Naties, op de vingers getikt betreffende het buitensporig geweld jegens de burgers, de demonstranten.
Het LICHT gaat waar het niet gaan kan.
Mensheid vertrouw…Zonder strijd, in Liefde, gaan we deze strijd winnen.
Helma Broekman
コメント