Voor velen wordt het tamelijk normaal om middels een QR code je wandelgangen te laten checken.
Kinderen met een mobieltje in hun kleine handjes houden trots hun QR code op, voor de mevrouw die bij de ingang van de fast food keten met de grote M staat.
Zij zijn goedgekeurd en mogen naar binnen.
Wie blijkbaar niet zo”n bijzondere code heeft, loopt een beetje beduusd met hun “prakkie” richting de auto.
Bij de restaurants en horeca gelegenheden zie je buiten afgetimmerde bouwwerken. Die niet binnen het restaurant zijn, maar net daarbuiten. Met straalkacheltjes en verwarmde stoelkussens inclusief.
Een soort veredeld buitenhuis van het restaurant. Een tweederangs plek die tracht je kont nog enigszins te verwarmen.
Het valt niet langer meer te negeren: de scheiding tussen mensen is een feit.
Een liefdevolle blik en een stralende glimlach doen veel, maar geven niet langer “vrijheid, blijheid”.
Alles is verkrampt en wordt met schuine ogen bekeken.
De tweedeling is er, of je nu wilt of niet.
Psychologisch is er door het duister een fiks statement gemaakt. Als burger met de QR zit je op de eerste rij en heb je privileges waar je gretig gebruik van kunt maken.
Jonge kinderen zullen het steeds meer normaal gaan vinden om zich te laten scannen en te zien dat er een kleine groep “vreemde” mede burgers zijn, die niet overal mogen komen.
Het speelgoed is volledig afgestemd op de huidige tijd en laat zien hoe normaal het is geworden, dat de mens geen enkele vrijheid meer heeft en het recht op privacy niet langer bezit.
Onder de illusie van een “gezonde” maatschappij kweken, worden de grootste wandaden ooit tegen de mensheid gepleegd.
Een pop.
Liggend bij een winkel die iedereen kent. De tegenstelling van de winkel “Landvrouw”.
Draagt mooie kleertjes en leuke schoentjes. Met een lijntje waar je u tegen zegt.
Maar ze draagt wel een mondkapje. Smetteloos wit. Heb er een foto van gemaakt.
Het is allemaal zo gewoon. Het “nieuwe normaal” is eveneens een meedogenloos, schrijnend feit.
We kunnen het niet langer ontkennen. Hoe liefdevol we ook willen zijn.
De grens is stevig getrokken en we stevenen in ras tempo af naar een tijd waarin de mensheid loodrecht tegenover elkaar komt te staan.
Nieuwe heftigere maatregelen zullen er komen.
Laten we niet te naïef zijn. De mondkap moet er weer voor en de regels worden weer aangescherpt. De middenstand moet immers ten onder gaan. De gewone burger in financiële armoede komen.
De frustratie van de gevaccineerde mensen wordt groter. De gezondheid staat op ieders’ spel.
Over niet al te lange tijd komen ze er pijnlijk achter, dat al die injecties niet het doel tot hun beoogde vrijheid gaf.
Nog meer frustratie. Nog meer onderdrukte emotie.
Scherpe, grensoverschrijdende woorden van de bestuurders van ons land, maken dat de ongevaccineerde mensen als een steeds groter gevaar worden gezien.
Een schuldige moet er worden aangewezen. Om te komen tot een steeds heftiger draconischer beleid.
Deze nieuwe maatschappij is er één die niet past bij nadenkende, kritische en autonome mensen.
Onze eiwitten moeten worden vervangen door een synthetische variant.
Het menselijke DNA zoveel mogelijk opgeslagen en in beeld worden gebracht.
Onze stamcellen vrijwillig af geven is de volgende stap.
Pas dan heb je recht op de almachtige code. En word je goedgekeurd om te blijven meedoen aan The Games van 666.
Een spel waarin zij bepalen hoe jouw toekomst en hele leven eruit moet zien.
Een spel waarin zij net zolang gebruik van jou maken, zolang het hun agenda dient.
Een spel waarin telkens zonder dat de massa zich dit bewust is, er nieuwe wetten komen en oude worden aangepast.
Een spel waarin wij ter dege moeten beseffen, dat de komende jaren er telkens een nieuwe “pandemie” de kop op zal steken. De wereld komt niet meer “virus vrij”.
Onder deze grote noemer namelijk, zullen steeds meer mensen niet meer bestand zijn tegen deze druk.
De tweedeling wordt nu in ras tempo groter. Of je dit nu wilt of niet.
Je houdt het niet meer tegen. Net zo min als alle maatregelen die misselijkmakend zijn.
Trachten het nog te begrijpen is niet langer een onomstotelijk feit voor de wakkere mensen.
Aan de oppervlakte lijkt dan misschien onze wereld nog redelijk hetzelfde.
Maar in de onderstromen heerst er allang een orkaan.
De mensheid wordt overvallen. Door een tsunami van bulderend geweld.
Zieke geesten en on willende leiders, die de schepping Gods te niet willen doen.
Of ze het zullen redden is hedendaags niet langer de vraag. Maar of de mensheid het zal trekken en standvastigheid, geduld en vertrouwen zal manifesteren, is van belangrijker orde.
Alle ervaringen zullen we als mensheid mogen opdoen. Alles zullen we mogen leven. Of we dat nu willen of niet.
Pas achteraf zal de mensheid het volledig begrijpen. Als alle thema’s zijn uitgeleefd.
Zowel voor het Licht, als zeker ook voor de krachten des duisters.
Opbouwend naar een nieuwe wereld en uit kijkend naar het hernieuwde Goddelijke Licht.
Het leven wordt voorwaarts gelopen.
Maar achterwaarts begrepen.
Een les die de mensheid nu ten volste leeft.
Voorlopig zullen we het ermee moeten doen. Hoe hard we dan ook wel of niet strijden.
Maar zolang de wetenschappers en professoren, nog zo lyrisch zijn over het zoveelste experiment om onze eiwitten en DNA te vervangen, is de tsunami voorlopig nog niet voorbij…
We kunnen niet anders, dan ons leven te leven.
En iedereen maar voor zijn eigen god te laten spelen. Het is blijkbaar een intensieve game.
Waarin zowel angst als vertrouwen, de hoogste troefkaarten zijn.
En het menselijke vertrouwen de joker.
Ooit komt er een dag, dan is het spel voorbij.
Ze kunnen dan misschien veel willen vernietigen, maar mijn eigenheid en echtheid als mens, is en blijft toch echt van mij!
Geduld.
Vertrouwen.
Standvastigheid.
Een lange adem voor jou, voor mij.
Geef niet op! Is dat afgesproken?
Helma Broekman
